Η Αναστασιά

Πέρα σ'εκείνο το βουνό
πέρα σ'εκείν'τη ράχη,
εκεί είν' ο πύργος γυάλινος
με κρουσταλιένια τζάμια,
εκεί κοιμάται μια ξανθιά
μιάς χήρας θυγατέρα
και πως να την ξυπνήσουμε
και πως να της το πούμε,
ξύπνα καϋμέν' Άναστασιά
ξύπνα και μην κοιμάσαι,
ξύπνα ν 'ανάψεις τη φωτιά
να σβήσεις το λυχνάρι.

Πως να σ'κωθώ γιαρέντη μου
από την αγκαλιιά σου,
Μπερδέφκαν τα μαλάκια μου
μαζί με τα δικά σου
να τα ξεμπλέξω δεν μπορώ